Brazylia - dorzecze Amazonki – ojczyzna kauczuku naturalnego. Pnie drzewa Hewea brasiliensis po nacięciu wydzielają białe mleczko kauczukowe, tzw. Lateks naturalny.Produkt skoagulowany jes elastyczny i miękki. Pierwszą osobą, która opisała ten surowiec był Charles Marie de la Condamine, francuski uczony, a zrobił to w połowie XVIII w. Produkt nazwał „caoutchouc”.
Zapotrzebowanie na kauczuk naturalny od XVIII w. ciągle wzrastało, zwłaszcza po odkryciu procesu wulkanizacji przez T. Hancock`a i Ch. Goodyear`a. Światowa produkcja w roku 1875 wynosiła 9 tyś. Ton. Brazylia była w tym czasie monopolistą w produkcji, i pilnie strzegła tajemnic upraw.W latach siedemdziesiątych XIX wieku udało się jednak przemycić kilkadziesiąt tysięcy nasion Hewea do Anglii, gdzie pod Londynem udało się wyhodować ponad dwa tysiące sadzonek. Przewieziono je na Cejlon i tam zapoczątkowano pierwsze plantacje drzew kauczukowych. W późniejszym czasie założono również plantacjeHewea w Indiach, Singapurze i na Jawie.
Światowa produkcja kauczuku w roku 1900 wynosiła 45 tysięcy ton, z czego tylko 5 z plantacji w Azji. W1914 roku Azja produkowała już 72 tysiące tonprzy łącznej produkcji światowej równej 122 tysiącom ton. Rok 1938 to już 97% światowej produkcji kauczuku naturalnego przypadające na Azję.
Lateks naturalny przerabiano na kauczuk na plantacjach do lat dwudziestych XX wieku. W 1923 roku zaś wprowadzono stabilizację lateksu, co umożliwiło bezpieczny transport w zbiornikach na duże odległości.
W 1929 roku rozpoczęto produkcję lateksów syntetycznych, po opatentowaniu przez pracowników Centralnego Laboratorium Gumowego IG Farben technologii otrzymywania lateksu na drodze polimeryzacji emulsyjnej.
Powierzchnia plantacji w roku 1940 osiągnęła 3,6 miliona ha. W okresie II wojny światowej nastąpił znaczny spadek produkcji kauczuku naturalnego. Zamiast niego zaczęto produkować kauczuki syntetyczne.
